Buenas tardes desabridas
Με τραγούδια λυπημένα
ανταμώναμε τα βράδια
και με χάδια κουρασμένα
απ’ της μέρας τα σημάδια
Τα τσιγάρα μοιρασμένα
η κιθάρα δανεική
όνειρα μπογιατισμένα
σε μι’ ασπρόμαυρη ζωή
Τώρα πάψαν τα τραγούδια
ξέβαψαν τα χρώματα
δρόμοι και παλιές πλατείες
άλλαξαν ονόματα
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
Μού `χες πει πως όλα αλλάζουν,
τρομαγμένα και βουβά
κι ό,τι πιότερο αγαπάμε
μας πληγώνει πιο βαθιά
Μού `χες πει πως όλα αλλάζουν
φτάνει μόνο μια αφορμή
μα τα δυο σου μάτια μοιάζουν
φάροι σ’ άγονη γραμμή
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
Con canciones tristes,
encontrábamos las noches,
y con caricias fatigadas,
del día, las cicatrices
Los cigarrillos compartidos
la guitarra prestada,
sueños pintados,
en una vida en blanco y negro
Ahora no suenan más las canciones
Se han despintado los colores
calles y viejas plazas
cambiaron de nombre
Y en caso de que vea a algún amigo,
temo que no se acuerde de mí,
unas buenas tardes desabridas,
no me gustaría que me diese
Me has dicho que todo cambia,
asustada y silenciosamente,
y aquello que más amamos,
nos hiere más profundamente
Me has dicho que todo cambia,
sólo basta una excusa,
pero tus dos ojos parecen
faros en una línea marginal*
Y en caso de que vea a algún amigo,
temo que no se acuerde de mí,
unas buenas tardes desabridas,
no me gustaría que me diese
Y en caso de que vea a algún amigo,
temo que no se acuerde de mí,
unas buenas tardes desabridas,
no me gustaría que me diese
michved © 11.01.2018