Ogen vol tranen
Κάτω στον Πειραιά
στα Καμίνια
φτώχεια καλή καρδιά
μα και γκρίνια
μάζεψα μια βραδιά
τα σαΐνια
κι ήρθα κρυφά
τον παλιό μου καημό
να σου πω
Μάτια βουρκωμένα
παραπονεμένα
δίχως αγάπη και πόνο
κανένας δεν ζει
μάτια βουρκωμένα
πάρτε με κι εμένα
πάρτε με τώρα να πάμε
στο κόσμο μαζί (Ρεφρέν)
Κάτω στον Πειραιά
στο μουράγιο
είπα να σκοτωθώ
μα τον άγιο
μα έκανα υπομονή
και κουράγιο
κι ήρθα κρυφά
τον παλιό μου καημό
να σου πω
Daaronder in Piraeus,
in Kaminia:
armoede, hartelijkheid,
maar ook ontevredenheid.
Op een avond raapte ik
al mijn moed bijeen*
en kwam ik heimelijk
mijn oud verlangen
aan jou vertellen.
Ogen vol tranen,
klagend:
zonder liefde en pijn
kan niemand leven.
Ogen vol tranen:
neem ook mij,
neem me nu mee, en laten we
samen door de wereld gaan. - Refrein
Daaronder in Piraeus,
aan de kade,
wou ik mezelf van kant maken,
maar, bij god**,
ik beheerste mezelf
en vatte moed
en ik kwam heimelijk
mijn oud verlangen
aan jou vertellen.
renehaentjens © 02.10.2020