Katil Yannis
Ο Γιάννης ο φονιάς,
παιδί μιας πατρινιάς
κι ενός Μεσολογγίτη,
προχτές την Κυριακή
μετά απ' τη φυλακή,
επέρασ' απ' το σπίτι.
Του βγάλαμε γλυκό
τού βγάλαμε και μέντα,
μα για το φονικό
δεν είπαμε κουβέντα.
Του βγάλαμε γλυκό
τού βγάλαμε και μέντα,
μα για το φονικό
δεν είπαμε κουβέντα.
Μονάχα το Φροσί,
με δάκρυ θαλασσί
στα μάτια τα μεγάλα,
τού φίλησε βουβά
τα χέρια τ’ ακριβά,
και βγήκε από τη σάλα.
Δεν μπόρεσε κανείς
τον πόνο της ν’ αντέξει,
κι ούτε ένας συγγενής
να πει δεν βρήκε λέξη.
Κι ο Γιάννης ο φονιάς,
στην άκρη της γωνιάς
με του καημού τ’ αγκάθι,
θυμήθηκε ξανά
φεγγάρια μακρινά,
και τ’ όνειρο που εχάθη.
Katil Yannis,
Patra'lı bir kadın ile
Mesolongi'li bir adamın oğlu,
evvelsi Pazar günü
cezaevinden sonra,
eve uğradı.
Ona tatlı ikram ettik,
biraz da nane,
ama cinayetten
hiç bahsetmedik.
Ona tatlı ikram ettik,
biraz da nane,
ama cinayetten
hiç bahsetmedik.
Bir tek Frosi,
iri gözlerinde
deniz mavisi gözyaşları,
öptü sessizce
kıymetli ellerinden,
ve salondan çıkıp gitti.
Dayanamadı kimse
Frosi'nin acısına,
tek bir akraba bile
söyleyecek bir söz bulamadı.
Ve katil Yannis,
köşe başında
derdinin acısıyla,
hatırladı yeniden
uzak yıldızları
ve o kaybolan rüyayı.
naytekin © 12.02.2020