Meryl | ||
Σαν ήσουνα κοντά μου δεν είχα τι να πω τώρα που ζεις μακριά μου νιώθω να σου μιλώ. Η μοναξιά με βλέπει και μου χαμογελά πως γίνεται η αγάπη κι αργεί κάθε φορά. Για ό,τι έχει γίνει πες μου αν φταίω εγώ στις λίμνες των ματιών σου να πέσω να πνιγώ. Αν κάποτε θελήσεις πίσω να ξαναρθείς άσπρα χαλίκια ρίχνε στο δρόμο μη χαθείς. | Toen je bij me was kon ik niets zeggen. Nu je ver van mij leeft is het alsof ik tegen je praat. De eenzaamheid kijkt en glimlacht naar mij: liefde komt altijd te laat. Wat er ook gebeurd is, was het mijn schuld? In de meren van je ogen wil ik vallen en verdrinken. Als je ooit zou willen terugkomen, gooi dan witte steentjes en verdwaal niet onderweg. | |
renehaentjens © 05.12.2020 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info