Il gabbiano
Μια βάρκα ήταν μόνη της σε θάλασσα γαλάζια
κι ήτανε κι ένας γλάρος με ολόλευκα φτερά
κι όλο την κοντοζύγωνε για να της κάνει νάζια
και τις φτερούγες του έβρεχε στα γαλανά νερά
Και ζήλεψα τη βάρκα τη μικρή τη χιονάτη
που της φιλούσε ο γλάρος το κατάλευκο πανί
Και νιώθω σαν βαρκούλα στα γαλάζια τα πλάτη
που όλο περιμένει κάποιο γλάρο να φανεί
Ένα γεράνι κόκκινο λουλούδισε στη γλάστρα
κι ήρθε μια πεταλούδα που πετούσε σαν τρελή
Και ποιος να ξέρει άραγε τι του `πε η ξελογιάστρα
και κείνο εκοκκίνισε ακόμα πιο πολύ
Και όλο συλλογιέμαι τα φτερά τ’ ανοιγμένα
αλλά το τι να είπαν δεν το βρίσκω, ομολογώ
Ποιος άραγε το ξέρει να το πει και σε μένα
Ας τ’ άκουγα από σένα κι ας κοκκίνιζα και `γω
Χθες το φεγγάρι ασήμωσε της λεύκας μας τα φύλλα
που στέκονταν ακίνητη εκεί στην ερημιά
κι όταν ο Μπάτης φύσηξε της ήρθε ανατριχίλα
κι αμέσως τρεμουλιάσανε τα φύλλα τα ασημιά.
Και όλο συλλογιέμαι, συλλογιέμαι πως κάτι,
Πρέπει να είπε ο Μπάτης μυστικό μες τα κλαδιά
Ας τ’ άκουγα από σένα τα λογάκια του Μπάτη,
κι ας ένιωθα να τρέμει σαν τα φύλλα η καρδιά
Una barca era sola in un mare azzurro
e c'era un gabbiano con le ali bianchissime
e accerchiandola l'avvicinava per farle moina
e le sue ali le bagnava nelle acque azzurre
e ho invidiato la barca piccola e bianca
che il gabbiano le baciava la bianca vela
e mi sento come barchina nelle immensità azzurre
che sta sempre ad attendere un gabbiano che apparirà
un geranio rosso è fiorito nel vaso
ed è arrivata una farfalla volando come matta
e chi lo sa davvero cosa gli ha detto la seduttrice
e quello arrossì ancora di più
e sempre ci penso alle ali aperte
ma che cosa si sono detti non lo indovino, lo confesso
chi magari lo sa lo dica anche a me
ah lo sentissi pure da te a costo di diventare rossa anch'io
ieri la luna ha argentato del nostro pioppo le foglie
che si trovava là immobile nel deserto luogo
e appena la brezza marina arrivò ha avuto i brividi
e subito iniziarono a tremolare le foglie argentate
e sempre penso, penso che qualcosa,
deve aver sussurrato la brezza marina tra i suoi rami
ah sentissi da te le stesse paroline della brezza marina
a costo di sentir tremolare come le foglie il cuore
denistrianta, Denis Triantafillopoulos © 16.07.2018