Nessuna anima
Καμία ψυχή δεν μου φαίνεται ξένη,
καμία ψυχή,
όλη η σκόνη του κόσμου κι ότι απομένει
ζούνε εντός μου, καμία ψυχή.
Για κάθε καρδιά που καις και πονάει,
για κάθε καρδιά,
δέντρο θα γίνω καρδιές να γεννάει,
σκιά να σου δίνω, έλα κοντά.
Πριν πέσει η γη απ’ την πληγή που’ χω και δε φιλιώνω
με την ζωή από παιδί άνοιξη βρες τον δρόμο.
Το κάθε τι πάνω στην γη, μοναδικό και μόνο
τα χέρια με την επαφή μοιράζουνε τον πόνο,
μοιράζονται τον πόνο.
Πριν την αυγή στο σύμπαν πετάω,
άσπρο πουλί,
εκεί μ’ αγαπάνε κι αγάπη σκορπάω
στην γη να γεννάνε, αγάπη στη γη.
Στα μάτια μου ζεις κι αν κλάψω μη φύγεις,
μη μου πνιγείς,
ιστός μες στο σώμα τα πάντα τυλίγεις
σώμα από χώμα μη φοβηθείς.
Πριν πέσει η γη απ’ την πληγή που’ χω και δε φιλιώνω
με την ζωή από παιδί άνοιξη βρες τον δρόμο.
Το κάθε τι πάνω στην γη, μοναδικό και μόνο
τα χέρια με την επαφή μοιράζουνε τον πόνο,
μοιράζονται τον πόνο.
Nessuna anima mi sembra estranea,
nessuna anima
tutta la polvere del mondo e cio' che ne rimane
vive dentro di me, nessuna anima.
Per ogni cuore che brucia e soffre,
per ogni cuore,
diventero' un albero per partorire cuori
per darti ombra, vieni qui.
Prima che cada la terra dalla ferita che ho e che non mi riconcili
con la vita che avevo da bambino, che la primavera trovi la strada
Qualsiasi cosa sopra la terra, sola ed unica
le mani in contatto condividono il dolore
si dividono il dolore
Prima dell' alba volo nell' universo,
come un uccello bianco,
li' mi amano e spargo amore
alla terra perche' partoriscano, amore sula terra
Vivi nei miei occhi e non andartene se piango,
non mi lasciar annegare,
tessuto nel corpo avvolgi tutto
corpo di terra non temere
Prima che cada la terra dalla ferita che ho e che non mi riconcili
con la vita che avevo da bambino, che la primavera trovi la strada
Qualsiasi cosa sopra la terra, sola ed unica
le mani in contatto condividono il dolore
si dividono il dolore
Alessio Miranda © 26.03.2020