The endless roads
Αφού δεν κάνει πια να σ’ αγγίζω,
αφού δεν κάνει πια να λέω πως σ’ αγαπώ,
καλύτερα στους δρόμους να γυρίζω
όπως βαδίζω έτσι τυχαία να σε δω.
Στους δρόμους προχωράω και κοιτάζω
τ’ αμάξια που περνάν βιαστικά.
Έτσι όπως στέκομαι μπορεί και να μοιάζω
με πινακίδα που δε δείχνει πουθενά.
Αφού ό,τι αγγίζω το πληγώνω
κι όταν πληγώνω εσένα κόβομαι βαθιά,
καλύτερα να αφήσουμε το χρόνο
να ξεριζώνει κάθε μέρα φιλιά.
Ας ανοίξουν οι απέραντοι δρόμοι,
τα αστέρια ας φέγγουν πάλι ψηλά
τα χέρια μου ας κρατάν το τιμόνι
αφού δε σε κρατάνε πια.
Since I'm not allowed to touch you anymore,
Since I'm not allowed to say that I love you anymore,
it's better if I wander off on the streets
and see you by accident, as I walk.
I'm walking on the streets and I'm looking at
the cars that pass by fast.
As I'm standing, I may resemble
a sign that points towards nowhere.
Since I hurt everything I touch
and when I hurt you, I cut myself deeply,
it's better if we let time
to tear kisses apart every day.
Let the endless roads open,
let the stars shine high again
let my hands hold the wheel
since they don't hold you anymore.
Myrsini98 © 28.06.2020