Mazes
Λαβύρινθους που φτιάχνουμε
ή που μας επιβάλουνε
και τρέχουμε από δαίμονες,
ίδέες έμμονες κι ανθρώπους.
Μας τρώει κάτι μέσα μας
και χάνουμε τη μπέσσα μας.
Κι αυτοί που δεν αντέξαμε
και καταρρεύσαμε στα ψέυτικα του κόσμου,
οι πιο ακριβοθώρητοι,
σκληροί, σχεδόν αόρατοι
μπορέσαμε να γίνουμε,
για να μείνουμε καθ’ ένας ο εαυτός του.
Τι κι αν δε μου μιλάς πια,
τι κι αν δεν έχω ούτε σένα,
είμαι κι εγώ που δεν τα λέω σε κανενα.
Τι κι αν δε μου μιλάς πια,
τι κι αν δεν έχω ούτε σένα
να δίνεις σάρκα σε νοήματα χαμένα,
με ένα βλέμμα.
Τη γαλήνη ψάχνουμε,
μεγάλη λέξη ακούμε
και πάμε τρέχοντας,
έχοντας για όλα συγχωροχάρτι.
Κι αν βρίσκαμε το θάρρος μας
να διώξουμε το βάρος μας
και σ’ ό,τι ονειρευόμαστε
να μη φοβόμαστε.
Να η καρδιά μου, παρ’ τη.
Ας το κάνουμε για χάρη μας,
τιμή μας και καμάρι μας,
ό,τι έχουμε να δώσουμε
κι ας παραδώσουμε
άοπλα την αγάπη.
Mazes that we build
or that [others] impose to us
and we run away from demons,
obsessive ideas and people.
Something is eating us inside
and we lose our credibility.
And those that we couldn't endure
and we collapsed in the hypocrisy of the world,
the most aloof ones,
harsh, almost invisible
we were able to become,
so that each stays themselves.
What if you don't talk to me anymore?
What if I don't have you either?
It's also me who doesn't disclose things to anyone.
What if you don't talk to me anymore?
What if I don't have you either,
to give flesh to lost meanings,
with one gaze.
We look for peacefulness,
we hear a big word
and we go running,
having indulgences for everything.
And if we found the courage
to throw away our load
and whatever we dream
not to be afraid of.
Here is my heart, take it.
Let's do it as a favor to ourselves,
[for] our honor and our pride,
whatever we have to give
and let's deliver
the love barehanded.
Myrsini98 © 12.12.2019