Cloudy looks
Θα σε κοιτώ σαν συννεφιά που πλησιάζει
Μια συννεφιά που έχω μάθει ν’ αγαπώ
Κι ενώ το βλέμμα σου ξανά θα σκοτεινιάζει
Αυτό το βλέμμα θα διαλέγω για ουρανό.
Θα σ’ έχω πάντα παραπάνω από καθόλου
Θα σ’ έχω πάντοτε πιο λίγο από αρκετά
Θα ισορροπώ στο περιθώριο του ρόλου
Πάντα το τέλος θ’ αναβάλλω για μετά.
Η συννεφιά σου που αγαπώ θα με θαμπώνει
Θ’ ακολουθεί κάθε μου βήμα σα σκιά
Τόσο καιρό που την κοιτώ να δυναμώνει
Πως να σωθώ που έγινα ο ίδιος συννεφιά.
I will look at you like cloudiness that approaches
Cloudiness which I have learned to love
And as your look will get dark again
I will choose this look [to have] as a sky.
I will always have you more than nothing
I will always have you less than enough
I will balance on the margin of the role
I will always postpone the ending for later.
Your cloudiness that I love will dazzle me
It will follow every step of mine like a shadow
All this time that I have been seeing it get stronger
How will I save myself that I became cloudiness myself?
Myrsini98 © 28.06.2020