The Street Children
Δες πώς αλλάζει γρήγορα πάλι
Γρήγορα πάλι πώς αλλάζει ο καιρός
Ποιος να προλάβει να ησυχάσει
Σύννεφα γέμισε ξανά ο ουρανός.
Τρέχουν οι σκάλες και τ’ αυτοκίνητα
Τρέχουν οι ανάγκες μας και πίσω εμείς
Μες στις ψιχάλες τα λιγομίλητα
Παιδιά των δρόμων στάσου για να δεις
Πώς περιμένουν το χειμώνα το βαρύ.
Και κάθε μέρα, κάθε νύχτα
Μας σημαδεύει μες στα μάτια η ζωή
Κι όλο που πάει να μας πετύχει
Εμείς ξυπνάμε πάλι ζωντανοί.
Εργοδηγός ή βασιλέας
Ζητιάνος ή πρωθυπουργός μωρό μου
Χωρίς την πίστη της παρέας
Καθένας ένας είναι κι ορφανός
Μια μαριονέτα του θανάτου
Στο χρόνο μέσα τσακισμένος κι έρημος.
See how it changes quickly again
Quickly again how the weather/time changes
Who can have time to relax
The sky is filled with clouds again.
The stairs and the cars are speeding
Our needs are speeding and us behind them
In the drizzle, the taciturn
Children of the streets, stop to see
How they await the heavy winter.
And every day, every night
Life aims right at our eyes
And just as it's about to shoot us
We wake up alive again.
Foreman or king
Beggar or prime minister (my) baby
Without the faith of the group
Every single one is an orphan
A marionette of death
Broken and deserted inside time.
κλυ-δελφινάκι888 © 03.03.2018