I tread with a lament [I took the narrow road]
Πήρα το δρόμο το στενό,
πήρα το μονοπάτι,
γιατί έχω την καρδούλα μου,
από πληγές γεμάτη.
Βαδίζω με παράπονο
και χύνω μαύρο δάκρυ,
χωρίς να ξέρω που θα βγω,
που θα με βγάλει η άκρη.
Κι έτσι γυρνώ παντ’ έρημος
κι απ’ όλους ξεχασμένος,
δίχως ελπίδα στην καρδιά
και περιφρονεμένος.
Κι εσύ σκληρή το θέλησες,
να περπατώ μονάχος,
μα θα με σώσει απ’ τους καημούς,
πολύ γοργά ο τάφος.
I took the narrow road,
I took the path,
because I have my dear heart,
so full of hurt.
I tread with a lament
and I spill black tears,
without knowing how I will escape,
and how I will end up.
And so I wander, always desolate
and by everyone forgotten,
without any hope in my heart
and scorned by all.
And this is the way you wanted it, cruel woman,
that I walk alone,
but it will save me from sorrow,
very soon, the grave.
Love Song for Greece, Eva Johanos © 10.05.2020