The garden of the madman
Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ κάτι μυστικό,
κάτι πλούσιο και παράξενο σαν τοπίο του βυθού,
ανθισμένες κερασιές κι απόγευμα ζεστό
και πολύχρωμο χορτάρι, ναι, για ν’ αποκοιμηθώ.
Αμαξάκια κάτασπρα φεύγουν απαλά
και μας φέρνουνε σε σένανε στα μέρη τα παλιά,
στο γαλάζιο θρόνο σου χρυσό μανδύα φοράς
και σε δυο λιοντάρια ήμερα τα πόδια σου ακουμπάς.
Τόσα χρόνια πάλευα μόνος στα τυφλά
και ταξίδεψα κι αρρώστησα και πέρασα πολλά,
τώρα όμως πλάι σου και πάλι περπατώ,
μες στα χρώματα του κήπου σου και δίπλα στο νερό.
Αμαξάκια κάτασπρα φεύγουν απαλά
και μας φέρνουνε σε σένανε στα μέρη τα παλιά,
κοντά μου φωσφορίζοντας σκύβεις και με φιλάς,
για τη νύχτα με σκεπάζεις, ναι, και με παρηγοράς.
Some truth occurs here, something secret
something rich and strange, like a seabed landscape
Blossoming cherry trees and warm afternoon
and many-colored grass, yes, for going to sleep
White carriages depart softly
and bring us to you in the regions of old
On your azure throne you wear a golden cloak
on two tame lions your feet rest
So many years I struggled alone in blindness
and I journeyed and fell sick and went through much
But now I'm by your side and I walk again
through the colors of your garden, beside the water
White carriages depart softly
and bring us to you in the regions of old
Shimmering near me, you bend down and kiss me
you cover me for the night, yes, and you comfort me
Ioanna Hypatia, Johanna-Hypatia Cybeleia © 06.08.2019