To scathe Time
Νεράιδα φανερώθηκε σε άδειο καλντερίμι
Ήλιος χρυσός στα βλέφαρα και στο λαιμό ασήμι
Γυμνή στο λιόγερμα βουτάει και στα ποτάμια τρέχει
Χίλιες φορές τη βάφτισαν μα όνομα δεν έχει.
Πώς ταξιδεύουν οι ψυχές και οι ζωές μας, πες μου
Στις όχθες του Αχέροντα και στις πνοές του ανέμου.
Ποια μοίρα φέρνουν τα νερά, ποια μυστικά κρυμμένα
Ποια θάλασσα σε αγκαλιά τα έχει φυλαγμένα.
Τα βράδια έρχεσαι κρυφά και μπαίνεις στα όνειρά μου
Κόκκινα χείλη με φιλούν και βάφουν τα δικά μου
Κι από το ύψωμα σαν βγεις ξανά να σ’ ανταμώσω
Δώσ’ μου τα χείλη σου να πιω το χρόνο να λαβώσω.
In a secluded cobbled street a fairy has emerged
With golden sun upon her lids and silver 'round her neck.
She dives naked in the dusk, she bathes in the streams;
A thousand times was she baptized, but no name has she still.
Tell me, how do our souls and lives go traveling around,
among the banks of Acheron and in the puffs of breeze?
What destiny do waters bring, what kind of hidden secrets,
What sea is guarding them all within a tight embrace?
At nights you're coming secretly and step into my dreams
A pair of red lips kissing me are coloring my own.
So as you come out of the mound and once again I meet you,
Give me your lips for me to drink and Time forever scathe.
Παντάξενος, ο αποτέτοιος © 15.12.2019