I can't live on memories alone
Δεν ξέρω αν τα μάτια σου είναι τα ίδια ακόμα,
αν μοιάζουνε λουλούδια στη βροχή,
εγώ θα τα ξεχώριζα σε θάλασσα, σταγόνα,
μια στάλα αίμα, μέσα σε πληγή.
Δεν ξέρω αν το σώμα σου είναι το ίδιο ακόμα,
αν μοιάζει μ’ ένα σύννεφο απαλό,
ήταν μαζί ο ουρανός και το δικό μου χώμα
το πιο κοντά και το πιο μακρινό.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή,
απ’ τα παλιά δεν ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει, αγάπη μου, με χθεσινό φιλί.
Δεν ξέρω αν το γέλιο σου είναι το ίδιο ακόμα,
εκείνο που χανόμουν σαν παιδί,
όλος ο κόσμος μίκραινε, γινόταν ένα στόμα,
χωρούσε μέσα σ’ ένα σου φιλί.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή,
απ’ τα παλιά δεν ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει, αγάπη μου, με χθεσινό φιλί.
Don't know if your eyes are still the same,
If they still resemble flowers in the rain.
Still, I could pick them out if they were just two more raindrops in the sea,
Like a drop of blood in a wound.
Don't know if your body's still the same,
If it's still just like a gentle cloud.
It was at once the sky and the very soil I stand on,
The farthest and the closest.
I can't live on memories alone.
It's not enough for you to say that's just the way life is.
Back in the old days, we couldn't quench our thirst for each other,
But nobody, my love, can live on yesterday's kisses.
Don't know if your laughter still sounds the same.
The laugh that's lost to me, just like a child.
The whole world the size of a single mouth,
It all could fit inside one of your kisses.
I can't live on memories alone.
It's not enough for you to say that's just the way life is.
Back in the old days, we couldn't quench our thirst for each other,
But nobody, my love, can live on yesterday's kisses.
βιβλιοθηκάριος © 16.06.2018