Güneyin Aceleci Kuşu
Η μέρα τρέμει στη γη που μένω Χίλια σύννεφα κλαίνε Δεν είσαι εδώ Τον άδειο κόσμο Κοιτάζω έξω Όσο πίσω κι αν τρέξω Δε θα σε βρω Κάποτε ήσουν πληγωμένη Βιαστικό πουλί του Νότου Δεν μπορούσες να πετάξεις Δεν μπορούσες να ξεχάσεις Σ` ένα άδειο σπίτι Σαν παραμύθι Έχτισες στην καρδιά μου Ζεστή φωλιά Μα τώρα ξέρω τα παραμύθια Τα νικάει η συνήθεια, η λησμονιά Κάποτε ήσουν πληγωμένη Βιαστικό πουλί του Νότου Δεν μπορούσες να πετάξεις Δεν μπορούσες να ξεχάσεις Η μέρα τρέμει στη γη που μένω Όλα μοιάζουν να λένε Δεν είσαι εδώ Καπνός και σκόνη Δεν ανασαίνω να το τέλος γραμμένο πια τι ζητώ Κάποτε ήσουν πληγωμένη Βιαστικό πουλί του νότου Δεν μπορούσες να πετάξεις Δεν μπορούσες να ξεχάσεις!		Gün titriyor üzerinde bulunduğum yerde binlerce bulut ağlıyor burada yoksun. Dışarıyı seyrediyorum dünya bomboş peşinden ne kadar koşarsam koşayım seni bulamayacağım. Bir zamanlar kalbin kırılmıştı güneyin aceleci kuşu uçamıyordun unutamıyordun da. Boş bir eve (benzeyen) kalbimin içinde sıcacık bir yuva kurmuştun (bir zamanlar) (tıpkı) bir masal gibi. ama şimdi biliyorum ki masallar alışkanlığa, unutmaya yenilirler. Bir zamanlar kalbin kırılmıştı güneyin aceleci kuşu uçamıyordun unutamıyordun da. Gün titriyor üzerinde bulunduğum yerde herşey aynı cümleyi seslendirir gibi, burada yoksun. Duman ve tozdan nefes alamıyorum işte son, yazılmış, artık ne isteyeyim ki. Bir zamanlar kalbin kırılmıştı güneyin aceleci kuşu uçamıyordun unutamıyordun da.
naytekin © 29.12.2018

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info