Letter to an old fellow student
Φίλε, η καρδιά μου τώρα σαν να εγέρασε
Τελείωσεν η ζωή μου της Αθήνας,
που όμοια γλυκά και με το γλέντι επέρασε
και με την πίκρα κάποτε της πείνας.
Δε θα `ρθω πια στον τόπο που η πατρίδα μου
τον έδωκε το γιόρτασμα της νιότης,
παρά περαστικός, με την ελπίδα μου,
με τ’ όνειρο που εσβήστη, ταξιδιώτης.
Προσκυνητής θα πάω κατά το σπίτι σου
και θα μου πουν δεν ξέρουν τι εγίνης.
Μ’ άλλον μαζί θα ιδώ την Αφροδίτη σου
κι άλλοι το σπίτι θα `χουν της Ειρήνης.
Θα πάω προς την ταβέρνα, το σαμιώτικο
που επίναμε για να ξαναζητήσω.
Θα λείπεις, το κρασί τους θα’ ναι αλλιώτικο,
όμως εγώ θα πιω και θα μεθύσω.
Θ’ ανέβω τραγουδώντας και τρεκλίζοντας
στο Ζάππειο που ετραβούσαμεν αντάμα.
Τριγύρω θα `ναι ωραία πλατύς ο ορίζοντας,
και θα `ναι το τραγούδι μου σαν κλάμα.
My friend, my heart seems to have grown old
my life in Athens finished,
that, as sweetly and with wassails, it passed
as with the bitterness, once, of hunger.
I will not come anymore, to the place that my homeland
gave the celebration of youth
only passing, with my hope
with the dream that was blanked out, traveler
As a pilgrim I will go to your house
and they will tell me, they don't know where you are
With someone else together I will see your Afroditi
and others will have the house of Irini
I will go towards the tavern, samiotiko (drink from Samos)
where we used to drink, to ask for it once again
you will be missing, their wine will be different
but I will drink and I will get drunk
I will walk, singing and tottering
up to Zappio, where we used to go together
Around it will be beautiful, a wide horizon
and my song will sound like a cry
galanta, Νικόλας © 08.11.2002