Hätte das Meer doch Berge | ||
Να ’χεν η θάλασσα βουνά κι άγρια μονοπάθια να πάρω ένα και να ’ρθω μάθια γλυκά μου μάθια Θάλασσα απ’ όλα τα νερά και τα ποτάμια πίνεις κι απ’ τα δικά μου δάκρυα πλατύτερη να γίνεις Ω, την παντέρμη θάλασσα αμοναχή φουσκώνει αμοναχή λυσσομανεί και μόνη χαμηλώνει | ![]() | Hätte das Meer doch Berge und wilde Hirtenwege dann wählte ich einen und käme zu dir mein süßes Mädel Meer von allen Wassern und den Flüssen trinkst du und von meinen eignen Tränen wirst noch breiter du Ach, das einsame Meer ganz allein erhebt es sich ganz alleine wütet es und allein beruhigt es sich |
Balinger © 13.12.2018 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info