Agosto
Μα γιατί το τραγούδι να `ναι λυπητερό με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά ανέβηκε ως τα χείλη μου και με `πνιξε φυλάξου για το τέλος θα μου πεις Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος κουράγιο θα περάσει θα μου πεις Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε κι εγώ ο τυχερός που το `χει δει Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται και φέγγει από μέσα η φυλακή Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό		Mas porque a cancao ser tristonha De inicio parece que se partiu do meu coracao E desse momento que transbordo de alegria subiu ate meus labios e me sufocou Se guarde para o fim, voce me dira Te amo, mas nao tenho palavras pra te dizer E essa e uma dor insuportavel Me acabo na dor, porque eu tambem a sinto O caminho que seguimos eh intransonivel Coragem, tudo passara voce me dira Como posso esquecer seus cabelos soltos A areia que como catarata a banhava Como se debrucava sobre mim, mil beijos Diamantes que com espontaneidade me brindava Irei, mesmo que eu me de mal Em qual extensao sobre um lugar magico Pode um ser desses ter nascido De qual estrela longinqua eh a luz Que em seus dois olhos se escondeu E eu, o sortudo que o vi Dentro do seu olhar tamanho ceu Relampeja, se enche de nuvens, se desdobra Mas quando cai a noite se inunda de luz Lua de agosto se eleva E brilha la de dentro a prisao Como posso esquecer seus cabelos soltos A areia que como catarata a banhava Como se debrucava sobre mim, mil beijos Diamantes que com espontaneidade me brindava Irei, mesmo que eu me de mal
geozzinho © 22.12.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info