Amanhã | ||
Στο δωμάτιο του πόνου, που είναι σκοτεινό είσαι το παράθυρό μου για τον ουρανό. Ξύπνησα και το όνειρό μου είναι ζωντανό δεν σε βλέπω σαν εχθρό μου ούτε θα σε δω. Αύριο ίσως να `ναι αργά, ίσως μια βραδιά να `χει σημασία αύριο πέφτω στη φωτιά, δεν υπάρχει για μένα μετά. Άσε με να `ρθω και να σταυρωθώ να φιλήσεις τα καρφιά μου πριν τα βάλεις στην καρδιά μου. Άσε με να `ρθω, κάτω να συρθώ και σαν το κερί να λιώσω, την αγάπη μας να σώσω. Άσε με να `ρθω και να εκτεθώ. Δε σε βλέπω σαν εχθρό μου, ούτε θα σε δω μόνο με τον εαυτό μου τα `βαλα εγώ. Αρρωσταίνω μακριά σου κάθε ένα λεπτό με το πέρασμα του χρόνου δε θα γιατρευτώ. Αύριο ίσως να `ναι αργά, ίσως μια βραδιά να `χει σημασία αύριο πέφτω στη φωτιά, δεν υπάρχει για μένα μετά. Άσε με να `ρθω και να σταυρωθώ να φιλήσεις τα καρφιά μου πριν τα βάλεις στην καρδιά μου. Άσε με να `ρθω, κάτω να συρθώ και σαν το κερί να λιώσω, την αγάπη μας να σώσω. Άσε με να `ρθω και να εκτεθώ. | No quarto da dor, que é escuro você é minha janela para o céu. Eu acordei e meu sonho está vivo Eu não te vejo como meu inimigo nem te verei. Amanhã, talvez, pode ser tarde demais talvez uma noite seja importante amanhã eu caio no fogo não há para mim depois. Me deixe vir e crucificar beijar minhas unhas antes de você as colocar no meu coração. Deixe-me vir, desça para pegar e como a cera derrete, Nosso amor para salvar. Deixe-me vir e me mostrar. Eu não te vejo como meu inimigo, nem te verei apenas por mim mesmo, o "doce" eu. Estou farto de você a cada minuto com a passagem do tempo eu não vou me curar. Amanhã pode ser tarde demais talvez uma noite seja importante amanhã eu caio no fogo não há para mim depois. Deixe-me vir e crucificar beijar minhas unhas antes de você colocá-los no meu coração. Deixe-me vir, desça para pegar e como a cera derrete, Nosso amor para salvar. Deixe-me vir e me mostrar. Άσε με να `ρθω και να εκτεθώ. | |
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 29.03.2018 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info