Por isso que sei
Η σιωπή φωνάζει ότι δε σε νοιάζει
η καρδιά μου σπάζει όλη κομματιάζομαι.
Η σιωπή ουρλιάζει το μαχαίρι βγάζει
ποιος θα με αγκαλιάζει όταν το χρειάζομαι.
Σπάει η νύχτα σαν γυαλί,
τραβάει το σχοινί ο έρωτας απότομα.
Σπάει κάτι στην ψυχή
και για να ενωθεί απίστευτο κατόρθωμα.
Επειδή με ξέρω μην μ’ αφήνεις μόνη
μόνη έχω κάνει ότι με πληγώνει.
Ότι ακουμπήσω θα το καταστρέψω
το δικό μου όπλο πάνω μου θα στρέψω.
Επειδή με ξέρω.
Η σιωπή πονάει πίσω με γυρνάει
ώρα δεν περνάει γίνομαι χειρότερα.
Η σιωπή τρελαίνει λέξη πια δεν βγαίνει
τι με περιμένει άραγε αργότερα.
Σπάει η νύχτα σαν γυαλί,
τραβάει το σχοινί ο έρωτας απότομα.
Σπάει κάτι στην ψυχή
και για να ενωθεί απίστευτο κατόρθωμα.
Επειδή με ξέρω μην μ’ αφήνεις μόνη
μόνη έχω κάνει ότι με πληγώνει.
Ότι ακουμπήσω θα το καταστρέψω
το δικό μου όπλο πάνω μου θα στρέψω.
Επειδή με ξέρω μη με παρατήσεις
πάλι θα ξεφύγω αν δε με κρατήσεις.
Πάλι θα αντιδράσω με τον λάθος τρόπο
και τον εαυτό μου θα χαλάσω πρώτο.
Επειδή με ξέρω.
O silêncio grita que você não se importa
meu coração invade todos pedaços
O silêncio gritando a faca puxa para fora
Quem me abraçará quando eu precisar.
A noite quebra como vidro,
A corda do amor puxa de repente
Quebra algo na alma
e para unir incrivelmente
Porque eu sei que você não me deixa só
só, eu fiz o que me machuca.
Que eu vou tocar isso vai destruir
minha arma sobre mim irá virar.
Porque eu conheço você.
O silêncio dói com um giro
O tempo não passa eu pioro.
O silêncio da palavra louca já não sai
O que me espera mais tarde.
A noite quebra como vidro,
A corda do amor puxa de repente
Quebra algo na alma
e para unir incrivelmente
Porque eu sei que você não me deixa sozinho
sozinho, eu fiz o que me machuca.
Que eu vou tocar isso vai te destruir
minha arma sobre mim vou virar
Porque eu sei que você não me ligou
novamente eu escaparei se você não me reservar.
Mais uma vez eu reagirei do jeito errado
e eu vou me arruinar primeiro.
Porque eu te conheço.
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 02.02.2018