Zazdroszczę ptakom tak
Κάθε βήμα μια παγίδα κι ένα δάκρυ,
να με θέλουν ξεχασμένο σε μιαν άκρη,
κάθε μέρα την καρδιά μου να πληγώνουν
και τα λάθη τους σε μένα να φορτώνουν.
Ζηλεύω τα πουλιά γιατί έχουνε φτερά
κι αλλάζουνε πατρίδες κάθε τόσο.
Ζηλεύω τα πουλιά, αχ να `μουν σαν κι αυτά,
να φύγω και ελεύθερος να νιώσω.
Κάθε βήμα περιμένω κι ένα πόνο
κι αμαρτίες αλλονών εγώ πληρώνω,
κάθε μέρα ξεπουλάνε τη ζωή μου
κι όλο σφίγγουν τη θηλιά μες στην ψυχή μου.
Gdzie nie pójdę kończę w sidła uwikłany
Chcą bym skończył odsunięty zapomniany
Chcą codziennie sercu memu ran dostarczać
I własnymi pomyłkami mnie obarczać
Zazdroszczę ptakom tak – ich skrzydeł tak mi brak
Ojczyzny swe zmieniają nieustannie
Zazdroszczę ptakom tak – ach gdybym był jak ptak
By odejść - wziąć swą wolność w posiadanie
Gdzie nie pójdę muszę cierpieć i żałować
I za grzechy obcych ludzi pokutować
I codziennie moje życie wyprzedają
Wiecznie pętlę na mej duszy zaciskają
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 02.03.2019