Porcelana
Αν σ’ ακουμπήσω, θα σε γεμίσω σκόνη και έχεις μια κράση που άλλο δε σηκώνει σ’ έχουνε σπάσει πολλοί πριν σε γνωρίσω σ’ έχουνε σπάσει πολλοί πριν σ’ αγαπήσω. Αχ, θρυψαλάκι μου, αχ, θρυψαλάκι. Δεν έχει πιο προσωπικό, μου `γινες δέρμα δε οου φυλάω άλλο κακό, αυτό και τέρμα. Αν σ’ ακουμπήσω, μπορεί και να σε σπάσω μα αν το ζητήσεις, μπορώ και να σου μοιάσω σ’ έχουνε σπάσει πολλοί πριν σε γνωρίσω σ’ έχουνε σπάσει πολλοί πριν σ’ αγαπήσω. Αχ, θρυψαλάκι μου, αχ, θρυψαλάκι. Δεν έχει πιο προσωπικό, μου `γινες δέρμα δε σου φυλάω άλλο κακό, αυτό και τέρμα και τέρμα.		Jeśli cię dotknę mogę cię pokryć kurzem Możesz nie zdzierżyć przy kruchej swej naturze Stłukło cię wiele już rąk nim cię poznałam Stłukło cię wiele już rąk nim pokochałam Ach porcelano ma ach porcelano Już bliżej być bardziej się zżyć by nie zdołała Już żadnych rys w sercu mym kryć nie będę chciała Jeśli cię dotknę oby cię nie rozdrobnić Lecz jeśli zechcesz mogę się upodobnić Stłukło cię wiele już rąk nim cię poznałam Stłukło cię wiele już rąk nim pokochałam Ach porcelano ma ach porcelano Już bliżej być bardziej się zżyć by nie zdołała Już żadnych rys w sercu mym kryć nie będę chciała
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 30.01.2019

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info