Mis propios extraños
Οι δικοί μου ξένοι οι πιο μακρινοί
είναι αυτοί που ζουν κοντά μου
τους κοιτάζω, τους αγγίζω, τους μιλώ
τους ανοίγω την καρδιά μου
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
μεσ’στην άγνωστη ψυχή του
Ο καθένας στη δική του ξενιτιά
πολεμάει για τη ζωή του
Οι δικοί μου ξένοι
είν’ οι αγαπημένοι
Οι δικοί μου ανθρώποι ζούνε μακριά
κι από μακριά αγαπάνε
’Ετσι μεγαλώνει ο κόσμος κι η καρδιά
και θυμόμαστε όπου πάμε
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
κι αδελφή ψυχή γυρεύει
και στα κρύσταλλα κομμάτια της καρδιάς
την αλήθεια του λαξεύει
Οι δικοί μου ανθρώποι
της καρδιάς μου οι τόποι
Mis propios extraños, los más lejanos
Son los que viven junto a mí
Los miro, los toco, les hablo
Les abro mi corazón
Pero cada uno viaja solo
Dentro de su alma desconocida
Cada uno en su propio exilio
Lucha por su vida
Mis propios extraños
Son los queridos
Mi propia gente vive lejos
Y aman de lejos
Así crecen el mundo y el corazón
Y nos acordamos de adónde vamos
Pero cada uno viaja solo
Y busca un alma gemela
Y en los pedazos de cristal del corazón
Le graba la verdad
Mi propia gente
Los lugares de mi corazón
CMS © 24.12.2006