Już nie istnieje to co pokochałeś raz

Już nie istnieje to co pokochałeś raz
Όλα στη θέση τους διαμάντια και ρουμπίνια ό,τι ονειρεύτηκες παντρεύτηκες θαρρώ μα δίχως δέντρο πώς να κόψεις μανταρίνια χωρίς βροχή πώς ν’ αγαπήσεις το νερό. Όλα τα κάστρα σου στη θέση τους για χρόνια ψηλά-ψηλά όπως τα είχες φανταστεί μα το οξυγόνο πώς να φτάσει στα πνευμόνια όταν για πάντα λείπεις από τη γιορτή. Ό,τι γυαλίζει τα βράδια τρίζει σαν κουρασμένο φορτηγό στην εθνική γιατί δεν έχει καρδιά ν’ αντέχει ό,τι αγάπησες δεν είναι πια εκεί. Χρυσά σπαθιά κλεμμένα λάφυρα μιας μάχης που δεν πολέμησες κι ας κέρδισες πολλά αγκάλιασε τα να πιστέψεις ότι τα'χεις αγάπησε τα κι ας μην είναι αληθινά. Όλα στη θέση τους διαμάντια και ρουμπίνια ό,τι ονειρεύτηκες παντρεύτηκες θαρρώ μα δίχως δέντρο πώς να κόψεις μανταρίνια χωρίς βροχή πώς ν’ αγαπήσεις το νερό. Ό,τι γυαλίζει τα βράδια τρίζει σαν κουρασμένο φορτηγό στην εθνική γιατί δεν έχει καρδιά ν’ αντέχει ό,τι αγάπησες δεν είναι πια εκεί.		Na swoich miejscach twe diamenty i rubiny To co wyśniłeś poślubiłeś pewnie też Ale bez drzewa nie dostaniesz mandarynek Nie zaznasz wody gdy nie spadnie nawet deszcz Od lat pałace twoje są nietknięte jeszcze Wysoko tak jak w wyobraźni widzisz je Lecz jak do płuc twych dotrzeć miałoby powietrze Gdy w święcie życia nieustannie nie ma cię Co w dzień się złoci to zgrzyta w nocy Jak umęczona ciężarówka z szybkich tras Bo serca nie ma by znieść cierpienia Już nie istnieje to co pokochałeś raz Złociste miecze zagarnięte łupem w boju Który wygrałeś chociaż nie walczyłeś w nim Chwyć je w objęcia by uwierzyć że są twoje Pokochaj je choć się rozwieją niczym dym Na swoich miejscach twe diamenty i rubiny To co wyśniłeś poślubiłeś pewnie też Ale bez drzewa nie dostaniesz mandarynek Nie zaznasz wody gdy nie spadnie nawet deszcz Co w dzień się złoci to zgrzyta w nocy Jak umęczona ciężarówka z szybkich tras Bo serca nie ma by znieść cierpienia Już nie istnieje to co pokochałeś raz
*EleutheriaPL, Elżbieta Flisak* © 11.09.2019**

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info