Tych dwustu pod Kesariani
Δένω κόμπο στο μαντήλι
να θυμάμαι ένα καημό
ρίχνω λάδι στο καντήλι
και στη Παναγιά λυγμό,
διακόσιοι στη Καισαριανή
κι έμεινε ο κόσμος μόνος
διακόσιοι στη Καισαριανή
και μίκρυνε ο κόσμος,
Ρώτησε τη καρδερίνα
στο χρυσό της το κλουβί
γιατί κάθε Μάη μήνα
μένει πάντοτε βουβή.
Wiążę splot na chuście swojej
By ból w mej pamięci żył
Gdy do znicza wlewam olej
Matce Boskiej ronię łzy
Tych dwustu pod Kesariani
Świat nasz osamotniło
Tych dwustu pod Kesariani
Świat mniejszym zostawiło
W złotej klatce szczygła spytaj
Czemu piękna jego pieśń
Która tak za serce chwyta
W maju nie rozlega się
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 02.03.2019