Forever
Μ’ ένα τραγούδι σου `λεγα:
"Θα σ’ αγαπώ για πάντα".
Κι ερχόταν ο αντίλαλος
σαν μια παλιά μπαλάντα:
"για πάντα, για πάντα".
Κι έγιν’ η αγάπη ερημιά,
μια φυσαρμόνικα παλιά
που την πετάξαν τα παιδιά
χωρίς καρδιά.
Κι απ’ της αγάπης τον καιρό
τραγούδι έμεινε πικρό
μα να ξεχάσω δεν μπορώ,
σε καρτερώ
για πάντα, για πάντα.
Σε ρώταγα αν μ’ αρνηθείς
και μου `λεγες "ποτέ μου".
Κι ακούω τον αντίλαλο
ακόμα τώρα, Θεέ μου:
"ποτέ μου, ποτέ μου".
With a song I was telling you:
„I will love you forever”
And the echo was coming
Like an old ballad:
„Forever, forever”.
And love became loneliness,
An old harmonica
That the kids threw
Without heart.
And from love’s days
Remained a bitter song
But I can’t forget,
I’m waiting for you
Forever, forever.
I was asking you if you (will) deny me
And you were telling me „never”.
And I hear the echo
Even now, my God:
„Never, never”.
angelxirina © 12.06.2021