Friend
Στο τηλέφωνο φοβάμαι να σε πάρω να σου πω
πόσο μόνη νιώθω
στους διαδρόμους του μυαλού μου τώρα σε αναζητώ
με μεγάλο πόθο
Δεν τη βρίσκω την άκρη
πουθενά και πες μου τι να κάνω
έχω γεμίσει ασφυχτικά
με καπνό το δωμάτιο ως απάνω
και ο χρόνος μού γελάει σαν μωρό
Πού να γείρω το κορμί μου
όταν γυρνάω απ’ τα μπαρ
κι απ’ τα ξενύχτια
Πού να βρω ένα φιλαράκι
να μου πει πως μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια
αφού κι εσύ έχεις εξαφανιστεί
Μοιάζει η νύχτα μακριά σου να ’ναι ερεθιστική
σαν την αμαρτία
μα η μορφή σου δραπετεύει από κρυψώνα μυστική
με χτυπά με βία
Δεν τη βρίσκω την άκρη...
Ούτε εσύ έχεις τη λύση να μου δώσεις που γυρεύω
τη λύση που ζητάω
μπλοκαρισμένος από χρόνια στα δικά σου τα γρανάζια
που για μέρες τραγουδάω
Δεν τη βρίσκω την άκρη...
I am scared to call you on the phone to tell you
how lonely I am
in the corridors of my mind I seek for you
with great lust
I cant find a way out nowhere
and tell me what to do
I have filled syffocatingly
the room with smoke all the way up
and time laughs at me like a baby
where can I turn my body
when I return from the bars
and the sleepless nights
where can I find a friend
to tell me that he really loves me
since you have disappeared
The night far from you seems to be stimulating
like a sin
but your figure escapes from a secret hideout
beats me hard
I cant find my way out....
Not even you have the solution that I am looking for
the solution that I ask for
blocked since years in your bevel gear
that I sing for days
I cant find my way out......
stixoi.info © 25.06.2003