El asfalto que corre
Απ’ το παράθυρο κοιτώ την άσφαλτο που τρέχει
και το είδωλό μου ανήσυχο βολτάρει στον καθρέφτη
πετιέμαι απάνω μια στιγμή να ελέγξω στην ταράτσα
μην πιάσαν τον Αλντεμπαράν μην κλέψανε τα άστρα
Έγινε ο κόσμος πέντε οργιές και μένα δε μου φτάνει
κάνει η ψυχή μου δυο στροφές και φεύγει ν’ ανασάνει
Σαν κάποιος να μου μίλαγε σαν να παραμιλούσε
το αίμα μου όπως κύλαγε γλυκά μου τραγουδούσε
γυναίκες της ανατροπής καρδιά και φαντασία
μη σας κουράσει ο καιρός μη σας γεράσει η ανία
Έγινε ο κόσμος πέντε οργιές και μένα δε μου φτάνει
κάνει η ψυχή μου δυο στροφές και φεύγει ν’ ανασάνει
Por la ventana miro el asfalto que corre
Y mi imagen ansiosa deambula en el espejo
Subo arriba un momento, para comprobar en la terraza
Que no hayan cogido a Aldebarán, que no hayan robado las estrellas
El mundo se ha reducido a cinco brazas y a mí no me basta
Mi alma da dos vueltas y se va a respirar
Como alguien que me habló como si estuviese balbuceando
Mi sangre, como si surgiese, me cantaba dulcemente
Mujeres de la rebelión, corazón y fantasía
Que no os haga cansar el tiempo, que no os haga envejecer el tedio
El mundo se ha reducido a cinco brazas y a mí no me basta
Mi alma da dos vueltas y se va a respirar
CMS © 27.12.2006