No preguntaste si estoy viva
Η βρύση του νιπτήρα στάζει αργά
μονότονο της μοναξιάς ρολόι
Η νύχτα τη σκιά της κυνηγά
και μένα το παράπονο με τρώει
Δε ρώτησες αν ζω ή αν πεθαίνω
ούτε κι αν σ’ αγαπώ και περιμένω
Δεν ήρθες μια φορά να δεις τι κάνω
λίγο να ζεσταθώ και ας πεθάνω
Οι φίλοι μας χαθήκανε κι αυτοί
σαν να `ταν μοναχά δικοί σου φίλοι.
Ζωή σακατεμένη και σκυφτή
και πάντα το παράπονο στα χείλη
El grifo del lavabo gotea lentamente
Monótono reloj de la soledad
La noche sigue su sombra
Y a mí me duele la pena
No preguntaste si estoy viva o muerta
Tampoco si te quiero y espero
No viniste una vez para ver qué hago
Para calentarme un poco aunque me muera
Nuestros amigos se perdieron, ellos también
Como si fueran sólo amigos tuyos
Una vida truncada y agachada
Y siempre la pena en los labios
CMS © 05.01.2007