Ange Déchu
Όποιος την άνοιξη στα μάτια την κοιτά
κι όποιος δεν πρόλαβε να πέσει στη φωτιά της
κι έκανε λάθη όπως λένε ιστορικά
κρατάει μόνο την κομμένη φορεσιά της
Ψάχνει ένα ξύλινο αλογάκι ν’ ανεβεί
και μία λίμνη παγωμένη να χορέψει
γιατί τα λόγια του δεν είναι προσευχή
κι από τις στάχτες δεν μπορεί να δραπετεύσει
Που να μας παν, τα λόγια της νύχτας τα γλιστρήματα,
του ξεπεσμένου άγγελου, τα βήματα
σε χάρτες που καήκανε, σε πλοία που βουλιάξανε
Που να μας παν, αγάπες που τον δρόμο τους αλλάξανε
Όποιος δεν κάθισε σε Ίκαρου σκιά
κέρινα δάκρυα για τον έρωτα να στάξει
και η αρρώστια του δεν βρίσκει γιατρειά,
Πρέπει το όνειρο να φεύγει όταν χαράξει
Και μένει πάντα ένα παιδί μοναχικό
που δε μοιράστηκε κρυψώνες και παιχνίδια
και πριονίζει ένα χάρτινο ουρανό
Κάνει τα λόγια του ξυράφια και λεπίδια
Quiconque le printemps regarde dans les yeux
et quiconque a manqué de tomber dans son feu
et fait des erreurs ainsi nommés historiques
retient seulement son vêtement decoupé
Il cherche un cheval à bascule pour monter
et un lac glacé pour danser
parce-que ses mots ne sont pas une prière
et de les cendres il ne peut pas echapper
Où est-ce qu'ils nous emportent, les mots de nuit les gaffes
de l'ange déchu, les pas
dans les cartes qu'ont brûlé, dans navires qu'ont sombré
Où est-ce qu'ils nous emportent, les amours que leurs routes ont changées
Quiconque n'était jamais dans l'ombre de Icarus*
larmes de cire pour l'amour de couler
et sa maladie ne trouve pas de garde
Il faut de le rêve partir a l'aube
Et toujours laisse un enfant tout seul
qui n'a pas partager cachettes et jeux
et scie un ciel en papier
Il fait ses mots rasoirs et lames
onos78, Κοντζάμ Γαϊδούρα © 07.01.2007