The loser
Τόσος καιρός
και δεν έκανα τίποτα
και τα πιο ωραία έφυγαν γρήγορα
η θλίψη μοιάζει να τα έχει ποτίσει
καμία φορά αναρωτιέμαι
τι είναι φύση
η φύση μου είναι να είμαι ένα τίποτα
να γυρνάω να πηδάω
να είμαι καλά με όλους
και αν δεν είμαι
θα το ξεχνάω
Έτσι σπατάλησα και σπαταλήθηκα
σε όσους με αγάπησαν φέρθηκα ανήθικα
ποτέ δε με πόνεσε ποιος είναι ο στόχος
και όμως χτυπήθηκα μα
δεν είμαι ο πρώτος
σαν το χώμα που πέφτει μέσα απ’ τα δάχτυλα
προσπάθησα κάποτε μα δεν τα κατάφερα
και όλα σταμάτησαν στην ίδια ώρα
μου έδωσε ο διάβολος τα δύο μου ποδιά
Τώρα αισθάνομαι να με τυλίγει το κύμα
η απέραντη ανοησία που με έκανε θύμα
απλά με ξέβρασε στην άμμο σαν πτώμα
τόσο ηλίθιος είμαι που την πιστεύω ακόμα
είναι μια απόφαση που πρέπει να πάρω
να αλλάξω τώρα
ή να εξακολουθώ να τρενάρω
είναι μικρή η απόσταση από τα ποδιά ως το κεφάλι
μα μοιάζει τόσο μεγάλη
όσο η γη από τον Άρη
Days went by
A waste of time
Thoughtless days left behind for ever
Sorrow seems to have soaked them
Sometimes I wonder
What is nature
My nature is to be no one
To stroll, to fuck around,
To fit in everywhere
And if not
Forget it
So I misused and was used up
Deceived those who loved me
Never aimed the target
Yet I got hit
But I’m not the first one
Like soil through fingers
I tried once and failed
Time froze
Devil tied down both legs
Now I’m wrapped up by the wave
Endless foolishness made me a victim
Washed me up on the sand like a corpse
Such an idiot to still believe in it
It’s a decision I have to make
Should I change now
Or hang on it
It’s a short way from the feet down to the head up
But seems so long
As Earth from Mars
seizeTHEday, seizeTHEsky © 31.01.2007