The King of dust
Εγώ ο μικρός, ο αμνός του θεού
ξεχασμένος στο νότο, γεννημένος αλλού.
Ξέρω πάντα η Τροία θα `ναι μίλια μακριά
κι η ωραία Ελένη θα `ναι τώρα γριά.
Βγαίνω στο δρόμο ορκισμένος να μπω
στα παλάτια του ήλιου να μπορέσω να πω
το τραγούδι του τράγου με φωνή φονική
και να κλάψω μετά, να χαθώ στη σιωπή.
Ο βασιλιάς της σκόνης...
Θα περάσουν τα χρόνια, θα γυρίσει ο τροχός
όλα θα `ναι σαν πρώτα, όλα θα `ναι αλλιώς.
Θα σε ψάχνω στους δρόμους που γυρνούσες, μα εσύ
θα `χεις γίνει σκιά, θα’ χουν όλα χαθεί.
Ένα βράδυ θα φέγγει το φεγγάρι τρελό
θ’ απλωθεί η σκιά σου σ’ ένα δρόμο στενό.
Τα ταξίδια, οι φίλοι, οι αγκαλιές, τα φιλιά
σ’ ένα κόσμο θαμπό μακριά, μακριά.
Ο βασιλιάς της σκόνης...
Από του δράκου τη χρόνια, περάσαν χρόνια
τώρα μπορεί να μην θυμάσαι τίποτα
αλλά η ρόδα της ζωής γυρνά αιώνια
και μόλις λιώσουνε τα χιόνια
να `ρθεις να με βρεις.
Ο βασιλιάς της σκόνης...
I the little lamb of God
Forgotten in the South, born elsewhere
I know always that Troy will be miles away
And Helen of Troy would be an old lady
I get on the road sworn to enter
The palaces of the Sun, to be able to say
The song of the goat with killer voice
And to cry afterwards to get lost in the silence
The King of dust
The years will go by and the wheel will turn
everything will be like before all will be different
I will be looking in the streets that you used to wander
You would have become a shadow all would be lost
One night the moon will be shining like crazy
Your shadow will spread in a narrow street
The journeys the friends hugs and kisses
in a world far far away
The King of dust
From the year of the Dragon many years have passed
You might not remember anything
But the wheel of life will be turning eternally
And as soon as the snow will melt you will come and find me
stixoi.info © 17.08.2003