Die Gasse
Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό
κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει
μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό
που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη
Το μονοπάτι σαν θα πάρεις μια βραδιά
τον ίσιο δρόμο μια για πάντα τον αφήνεις
κι ολημερίς θα κουρελιάζεις μια καρδιά
κι ένα κορμί μες τα κουρέλια της θα ντύνεις
Εκεί ξεχνάει κι ο Θεός για να σε δει
περνάς και φεύγεις και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι
ένα σκουπίδι παραπάνω δηλαδή
μες στης ζωής το πονηρό το μονοπάτι
Im Leben gibt es viele Wege und du nimmst den,
der dich gefällt, ganz gleich, wohin er dich führt;
aber es gibt auch eine heimtückische Gasse,
die dich direkt in den Abgrund bringt.
Wenn du diese Gasse eines Abends gegangen bist,
hast du den geraden Weg ein für allemal verlassen,
und bekleidest den Körper mit seinen Fetzen.
Dort vergißt auch Gott nach dir zu sehen
du kommst und gehst und keines Menschen Auge weint,
du bist in der Tat ein Stück Abfall mehr
auf der heimtückischen Gasse des Lebens.
elesofPoros, Φωνή βοός © 05.02.2007