Su un alto monte
Σε ψηλό βουνό,
σε ριζιμιό χαράκι,
κάθεται έν’ αητός.
Βρεμένος, χιονισμένος
ο καημένος και παρακαλεί.
Και παρακαλεί
τον ήλιο ν’ ανατείλει.
Ήλιε ανάτειλε ήλιε ανάτειλε.
Ήλιε λάμψε και δώσε
για να λιώσουνε
χιόνια από τα φτερά μου
και τα κρούσταλλα
από τ’ ακράνυχά μου.
Ήλιε ανάτειλε ήλιε ανάτειλε.
Su un alto monte
su un erto precipizio
poggia un'aquila.
bagnata, coperta di neve
la poverina scongiura
e scongiura
il sole di sorgere.
Sole sorgi, sole sorgi.
Sole splendi e fà
sciogliere
la neve dalle mie ali
ed i cristalli
dai miei artigli.
Sole sorgi, sole sorgi.
Alessio Miranda © 26.02.2007