Љубавна
Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου `φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ’ Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
У чамцу одлазиш и луташ
у време кад киша бесни
по земљи Визигота пловиш
и освајају те Висећи вртови
али своја крила полако ломиш
Со је прекрила твоје наго тело
донео сам ти слатку воду из Делфа
рекла си на два дела ће ти се живот поделити
и пре него сам стигао трипут да те се одрекнем
зарђао је кључ Раја
Караван јури по прашини
и лови твоју луду сенку
како да један покривач ум умири
како да се Медитеран канапима свеже
љубави, што смо те звали Антигона
Која тужна песма ти је одузела светлост
и у којој галаксији да те нађем
ово овде је Атина, пепељаст каменолом
а ја једно бедно стрелиште
на коме псују, док се обучавају, страни војници..
neraidaBGD, Ivana © 26.02.2007