El viejo soldado
Οι φόβοι σου κι οι φόβοι μου στο ίδιο το τραπέζι
στη μέση το φαρμάκι μας γλυκό σαν πετιμέζι
και μέσα του σαν ζάχαρη να λιώνει αυτό τ’ αστέρι
αυτό που πρώτη η αγάπη μας μας έβαλε στο χέρι
Δε μου υπόσχεσαι ζωή και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς λατρεία μου για σένα να πεθάνω
και μία δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη
θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ’ την πρώτη
Κι αν μένει ακόμα νόημα και μισοερειπωμένο
μεσ’ στα ερείπια αυτά μαζί σου εγώ θα μένω
μέχρι να `ρθει η άνοιξη και να μας ξεκουνήσει
και μέσ’ από το θάνατο ζωή να μας χαρίσει
Δε μου υπόσχεσαι ζωή και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς λατρεία μου για σένα να πεθάνω
και μία δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη
θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ’ την πρώτη
Tus miedos y mis miedos están en la misma mesa
En el medio está nuestro veneno dulce como sirope
Y dentro de él, como azúcar, derritiéndose esta estrella
Esa que nuestro primer amor nos puso en la mano
No me prometes vida y no hago milagros
Pero si me pides, mi amor, que me muera por ti
Una segunda vez más, como el viejo soldado
Moriría, mi amor, mejor que la primera
Y si todavía queda sentido, incluso medio en ruinas
En estas ruinas, me quedaré contigo aquí
Hasta que venga la primavera y nos venda
Y hasta que nos regale vida a través de la muerte
No me prometes vida y no hago milagros
Pero si me pides, mi amor, que me muera por ti
Una segunda vez más, como el viejo soldado
Moriría, mi amor, mejor que la primera
CMS © 26.02.2007