Ik ga
Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα,
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Κάποτε κοίταζα τον ήλιο μες στα μάτια
κι αυτό τον ήλιο μου τον κάνανε κομμάτια,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Τώρα ο ουρανός δε με φοβίζει όσο κι αν βρέχει,
τώρα η ελπίδα μου ταυτότητα δεν έχει,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου,
κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω, φεύγω.
Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια,
αρρωστημένους και αγρίμια, φεύγω, φεύγω,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Δεν το αντέχω να βουλιάζω μες στο ψέμα,
τώρα κατάλαβα πως ήμουν ένα δέμα,
φεύγω, τώρα φεύγω.
θέλω να ζήσω τη ζωή μου έξω απ’ τα μέτρα,
τώρα που σκλήρυνε η καρδιά μου σαν την πέτρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Τώρα ο κόσμος και οι φωνές δε με τρομάζουν,
τώρα τα χέρια μου ένα σύνθημα χαράζουν,
φεύγω, τώρα φεύγω, φεύγω, τώρα φεύγω.
Ooit droomde ik iedere dag wel,
nu leidt mijn straat niet verder
ik ga, ik ga nu
Ooit keek ik de zon in de ogen,
en ze hebben mij die zon kapotgemaakt,
ik ga, ik ga nu
De hemel maakt me nu niet bang, hoe veel het ook regent,
mijn hoop heeft nu geen identiteit,
ik ga, ik ga nu
Ik ga, ik ga weg en neem mijn hart mee,
en een lied als gezelschap, ik ga weg
Ik ga weg, en achter me verlaat ik de puin,
en zieken en asocialen, ik ga weg,
ik ga, ik ga nu
Ik trek het niet meer om te verdrinken in de leugen
nu begrijp ik dat ik niet meer dan een pakketje ben
ik ga, ik ga nu
Ik wil mijn leven leiden buiten maatstaven
nu dat mijn hard in steen is veranderd,
ik ga, ik ga nu
De wereld en stemmen maken me nu niet bang,
nu dat mijn handen vuisten hebben gevormd,
ik ga, ik ga nu
Kasper © 07.03.2007