Mille anni
Για σένα πού `γινες τα λόγια σ’ ένα στίχο
Για μένα πού `γραψα τι νιώθω στο χαρτί
Πες μου τι έμεινε και τι να τραγουδήσω
Δώσ’ μου δυο λέξεις για να λύσω τη σιωπή
Μα όταν περάσουν χίλια χρόνια
Ποιος θα θυμάται πια για μας
Θά `σαι τραγούδι ξεχασμένο
Θά `μαι φωνή της μοναξιάς
Μα όταν περάσουν χίλια χρόνια
Ποιος θα πονάει πια για μας
Ένα παλιό τραγούδι θα `σαι
Θα `μαι φωνή της μοναξιάς
Εσύ που χάρισες μια στάλα την ελπίδα
Εγώ που χάθηκα να ζω σε μια στιγμή
Παντού σε έψαξα, χαμένη μου πατρίδα
Μα έμεινα εδώ να ξεθωριάζω το γιατί
Μα όταν περάσουν χίλια χρόνια
Ποιος θα θυμάται πια για μας
Θα `σαι τραγούδι ξεχασμένο
Θα `μαι φωνή της μοναξιάς
Μα όταν περάσουν χίλια χρόνια
Ποιος θα πονάει πια για μας
Ένα παλιό τραγούδι θα `σαι
Θα `μαι φωνή της μοναξιάς
Για σένα που `γινες τα λόγια σ’ ένα στίχο...
Per te che sei diventata le parole in un verso
per me che ho scritto ciò che provo sulla carta
dimmi cos’ è rimasto e per cosa cantare
dammi due parole per sciogliere il silenzio
Ma quando saranno passati mille anni
chi si ricorderà di noi
sarai una canzone dimenticata
sarò la voce della solitudine
Ma quando saranno passati mille anni
chi soffrirà per noi
sarai una vecchia canzone
sarò la voce della solitudine
Tu che che hai donato una goccia di speranza
io che mi sono perso a vivere per un attimo
dovunque ti ho cercata mia patria perduta
ma sono rimasto qui a scolorare il perchè
Ma quando saranno passati mille anni
chi si ricorderà di noi
sarai una canzone dimenticata
sarò la voce della solitudine
Ma quando saranno passati mille anni
chi soffrirà per noi
sarai una vecchia canzone
sarò la voce della solitudine
Per te che sei diventata le parole in un verso
Alessio Miranda © 07.03.2007