Nazalost
Ήρθες ξαφνικά σαν αέρας που ήρθε να με πάρει
όνειρα μισά που δεν περίμενα να δω
μες στον ουρανό περπατούσες δίπλα στο φεγγάρι
μες στον ουρανό κάθε βράδυ σε ζητώ
Έχει σύννεφα απόψε δεν μπορώ τα μάτια σου να δω
τη ζωή μου έλα και κόψε δυστυχώς ακόμα σ’ αγαπώ
Έχω πει σ’ όλο τον κόσμο ότι δε σε θέλω άλλο πια
κι όσο θέατρο κι αν παίζω δυστυχώς σε σκέφτομαι ξανά
Χρόνια τριγυρνώ περιφέρομαι μες στη ζωή σου
δε σε συγχωρώ που μ’ αφήνεις στα σκαλιά
χρόνια προσπαθώ φυλακή να βάλω το φιλί σου
κι όλο ξεγλιστρά η γλυκιά σου αγκαλιά
Dosao si iznenada kao vetar spreman da me odnese
ni pola snova nisam ocekivala da cu videti
na nebu si pored meseca setao
na nebu te svako vece trazim
Veceras je oblacno, ne mogu da vidim tvoje oci
dodji i okoncaj moj zivot, nazalost jos uvek te volim
svima sam rekla da te vise ne zelim
ali koliko god glumila, nazalost, opet na tebe mislim
Godinama se vrtim i lutam u tvom zivotu
ne mogu da ti oprostim sto me ostavljas na cedilu
godinama pokusavam da zarobim tvoj poljubac
ali stalno mi izmice tvoj slatki zagrljaj
neraidaBGD, Ivana © 14.03.2007