The Drunken Girl
Μες στο κρύο μες στ’ αγιάζι
το κορίτσι μου βουλιάζει
το σκεπάζει τ’ αναφιλητό.
Χύθηκαν τα ξεροβόρια
σπάν’ τα ζάρια τρία αγόρια
το κορίτσι κλαίει σαν το Χριστό.
Μεθάει κι ανοίγει μια τρελή πηγή
το στόμα γίνεται πληγή
έχει το μίσος φτιάξει φυλαχτό
παίζει στο θάνατο κρυφτό.
Έχει στα μαλλιά κορδέλες
στο κορμί της χίλιες βδέλλες
και στο πλάι το Χάροντα σκυφτό.
Απ’ τα μάτια της δυο στάλες
κι απ’ τα χέρια πέφτουν κι άλλες
ο καημός χτυπάει σαν κεραυνός.
Ποιος της έδωσε μαχαίρι
ποιος αγέρας θα τη φέρει
για ν’ αστράψει ο μαύρος ουρανός;
Με το μαχαίρι κόβει τη σιωπή
κι είναι σαν πέτρα σκυθρωπή
μπλέκει τα χέρια κάνει προσευχή
ποιος θα της δώσει μιαν ευχή;
Μες στο κρύο μες στ’ αγιάζι
το κορίτσι μου τρομάζει
πεθαμένο τρέχει στη βροχή.
in the cold, in the sharp night and frosty morning
(this) girl of mine, is sinking
sobbing is "blanketing" (the girl)
dry, cold wilds gushing
three boys the dices, are breaking
the girl is crying like Christ
drunken and a mad spring (source) opens
the mouth becomes (a) wound
has the hate (to) be making (a) charm
plays "hide-and-seek" to (with) death
has ribbons on the hair
on her body, thousands (of) leeches
and on the side, Charon (the Riper) bent over
from her eyes, two drops
and from her hands more are falling
anguish is striking like lightning
who gave her (a, the) knife ?
which wind will bring her ?
so that it may sparkle the blacken sky
with the knife (the girl) cuts the silence
and (the girl) is sullen like stone
(the girl) entangles the hands, making a prayer
who is to be giving her a wish ?
in the cold, in the sharp night and frosty morning
(this) girl of mine, is being freightened
running in the rain, dead
αθέρας, ~}῁«ἀ~λε3ίΑ»῁{~ «Τῼ ΚΥΠΡῼ» © 15.03.2007