Il figlio del falco
Ούτε στρώμα να πλαγιάσω,
ούτε φως για να διαβάσω
το γλυκό σου γράμμα, ωχ, μανούλα μου
Καλοκαίρι κι είναι κρύο
ένα μέτρο επί δύο
είναι το κελί μου, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός,
είμαι της γερακίνας γιος
Τι κι αν μ’ ανοίγουνε πληγές
εγώ αντέχω τις φωτιές
Μάνα μη λυπάσαι, μάνα μη με κλαις
Ένα ρούχο ματωμένο
στρώνω για να ξαποσταίνω
στο υγρό τσιμέντο, ωχ, μανούλα μου
Στο κελί το διπλανό μου
φέραν κάποιον αδελφό μου
πόσο θα τραβήξει, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός...
Né un materasso per coricarmi
né una luce per leggere
la tua dolce lettera, oh, mammina mia
è estate e fa freddo
un metro per due
è la mia cella, oh, mammina mia
Ma io non vivo inginocchiato
sono il figlio di un falco (2)
perché anche se mi aprono le ferite
io resisto ai fuochi (2)
mamma non addolorari, mamma non piangere per me
Stendo un vestito
insanguinato per distendermi
sul cemento umido, oh, mammina mia
nella cella accanto alla mia
hanno portato un qualche mio fratello
quanto patirà, oh, mammina mia
Ma io non vivo inginocchiato…
Alessio Miranda © 15.03.2007