Amalo
Μην απορείς που εγώ σε σένανε μιλάω,
έτσι όπως τα `φερε η ζωή
δε θέλω πια να τον κρατάω.
Κι αν το κορμί μου είν’ απ’ τον πόνο ματωμένο,
με νοιάζει μόνο τώρα πια
αυτόν να δω ευτυχισμένο.
Εσύ αρχίζεις κάπου εδώ που εγώ τελειώνω,
γι’ αυτό δυο λόγια θα σου πω,
δυο λόγια θα σου πω:
Να τον αγαπάς, τώρα που τον έχεις,
τα λάθη του ν’ αντέχεις,
να νοιάζεσαι γι’ αυτόν.
Να τον αγαπάς, τώρα που τον έχεις,
και να τον προσέχεις
όπως τον πρόσεχα, όπως τον λάτρευα κι εγώ.
Θέλω να ξέρεις πως καμιά φορά θυμώνει,
όλα του φταίνε ξαφνικά,
όμως μετά το μετανιώνει.
Έχει ευαίσθητη καρδιά και ας το κρύβει,
και αφού δικός σου είναι πια
μην τον αφήσεις να σου φύγει.
Non meravigliarti che io ti parli,
cosi' sono le cose che ha portato la vita
non voglio piu' trattenerlo.
Anche se il mio corpo sanguina dal dolore,
non mi importa piu' ora
di vederlo felice.
Tu cominci , diciamo, qui dove io finisco
per questo ti diro' due parole,
due parole ti diro'.
Amalo, ora che e' tuo,
sopporta i suoi errori,
occupati di lui.
Amalo, ora che e' tuo,
e curalo
come l'ho curato, come l'ho adorato anch'io.
Voglio che tu sappia che qualche volta si arrabbia,
tutto gli e' successo di colpo,
sebbene dopo si penta.
Ha un cuore sensibile anche se lo nasconde,
e dato che ormai e' tuo
non lasciare che se ne vada.
roberto patritti, roberto patritti © 26.03.2007