Tu
Νύχτα σκιά, μια μαχαιριά που με ξυπνά.
Αυτό το αντίο στη ψυχή βάζει φωτιά.
Έτσι απλά εγώ είμαι πια στο πουθενά
και ’συ είσαι γράμμα με δυο λόγια τυπικά.
Εσύ που ήσουν ήλιος να κοιτάζω,
εσύ κι ένα κορμί για να ταιριάζω,
εσύ που ήσουν αστέρι αναμμένο,
εσύ τώρα σβήνεις και πεθαίνω.
Δίχως μιλιά η νύχτα αυτή με προσπερνά,
χάνω τον κόσμο και ο χρόνος σταματά,
μα είναι αργά, εγώ μιλώ στη μοναξιά
και `συ περνάς στο παρελθόν οριστικά.
Εσύ που ήσουν ήλιος να κοιτάζω,
εσύ κι ένα κορμί για να ταιριάζω,
εσύ που ήσουν αστέρι αναμμένο,
εσύ τώρα σβήνεις και πεθαίνω.
Notte ombra, una coltellata che mi sveglia
questo addio mette l'anima a fuoco.
Cosi', semplicemente, io non esisto piu' da nessuna parte
e tu sei una lettera con due parole formali.
Tu che eri il sole che guardavo,
tu un corpo col quale potevo accompagnarmi,
tu che eri una stella accesa,
tu adesso ti spegni e io muoio.
Senza una parola questa notte mi passa oltre
perdo il mondo ed il tempo si ferma,
ma e' tardi, io parlo nella solitudine
e tu alla fine vai a far parte del passato.
Tu che eri il sole che guardavo,
tu un corpo col quale potevo accompagnarmi,
tu che eri una stella accesa,
tu adesso ti spegni e io muoio.
roberto patritti, roberto patritti © 26.03.2007