Mozda sam lud
Το σχήμα του κορμιού σου
στο κρεβάτι μου έχει μείνει
κι εγώ στο πάτωμα κοιμάμαι.
Το μόνο από σένα
που μου έχει απομείνει
για να ’χω να θυμάμαι.
Μήπως είμαι τρελός,
μήπως τα ’χω χαμένα
που ακόμα πιστεύω θα γυρίσεις σε μένα;
Μήπως είμαι αλλού
στη μεγάλη μου πλάνη
και νομίζω πως ζω, αλλά έχω πεθάνει;
Τα ίχνη των χειλιών σου
στο ποτήρι μου που πίνω,
μια σφραγισμένη καταδίκη.
Κι ο έρωτας κρυμμένος
στο χάος της ψυχής σου,
με σέρνει σε μια δίκη.
Trag tvoga tela
jos uvek je na mom krevetu
a ja na podu spavam
jedino od tebe
sto mi je ostalo
da imam da se secam.
Mozda sam lud
mozda nisam pri cistoj svesti
sto jos uvek verujem da ces mi se vratiti.
Mozda sam negde drugde
i samo se varam
jer mislim da zivim, a u stvari sam mrtav.
Tragovi tvojih usana
na casi iz koje pijem
kao zapecacena presuda
a ljubav sakrivena
u haosu tvoje duse
sprema mi sudjenje.
neraidaBGD, Ivana © 29.03.2007