Helen
Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας
ονόματα πρωτάκουστα.
Καινούργιους τόπους,
καινούργιες τρέλες των ανθρώπων
ή των θεών.
Η μοίρα μου που κυματίζει
ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα
και μιαν άλλη Σαλαμίνα,
μ’ έφερε εδώ σ’ αυτό το γυρογιάλι.
(ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ)
Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.
Τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας,
στα σαγόνια της γης. Τόσες ψυχές
δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.
Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα
για ένα λινό κυμάτισμα, για μια νεφέλη,
μιας πεταλούδας τίναγμα, το πούπουλο ενός κύκνου,
για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.
I lived my life hearing
names unheard
New places,
new madness of peoples
or of gods.
My destiny that waves
between the last sword of an Aias
and another Salamis
brought my here in this seashore.
(Recited by Yiannis Fertis)
Great pain has fallen in Greece.
So many bodies thrown to the jaws of the sea,
to the jaws of the earth. So many souls
given to the grindstones, like the wheat.
And the rivers flood the mud with blood
for a linen wave, for a cloud,
for a jolt of a butterfly, the feather of a swan,
for an empty chemise, for a Helen.
aleksia © 29.03.2007