Socrate
Θεό, Θεό, Θεό, Θεό δε σε λένε
κεριά, κεριά, κεριά, κεριά δε σου καίνε
αλλά τα λό , τα λό , τα λόγια σου καίνε
κι ακό , ακό , ακό , ακόμα τα λένε,
Σωκράτη, εσύ σούπερ σταρ.
Αγνός και καλός, ο πρώτος Χριστός
Σωκράτη, εσύ σούπερ σταρ
με κάπα ζητιάνου γυρνούσες
και στ’ άσπρα σου γένια πουλιά.
Τριγύρω λαός κι εσύ άγιο φως
Σωκράτη, εσύ σούπερ σταρ
γι’ αγάπη και φως τούς μιλούσες,
σοφέ, των σοφών βασιλιά.
Θεό, Θεό, Θεό Θεό δε σε λένε...
Πιλάτος λαός σού πήρε το φως
Σωκράτη, εσύ σούπερ σταρ ,
η Αθήνα που τόσο αγαπούσες
φαρμάκι σού δίνει πικρό.
Πικρή χαραυγή, ορφάνευε η γη
Σωκράτη, εσύ σούπερ σταρ
την ώρα που εσύ ξεκινούσες
να βρεις τον αιώνιο Θεό.
Θεό, Θεό, Θεό, Θεό δε σε λένε...
Dieu, Dieu, Dieu, Dieu, tu ne t'appelles pas
Des bougies, des bougies, des bougies, des bougies ils ne te brûlent
Mais tes mo-, tes mo-, tes mots brûlent
Et enco-, enco-, enco-, encore ils les disent,
Socrate, tu es une superstar.
Pur et bon, le premier Christe
- Socrate, tu es une superstar -
Tu retournais avec une cape de mendiant
Et des oiseaux dans ta barbe blanche.
Du peuple autour et tu une lumière sainte
- Socrate, tu es une superstar -
Tu leur parlais d'amour et de lumière,
Saavant, roi des savants.
Dieu, Dieu, Dieu, Dieu, tu ne t'appelles pas...
Un peuple Pilate t'a volé la lumière
- Dieu, Dieu, Dieu, Dieu, tu ne t'appelles pas -,
Athènes, que tu aimais tant
Te donne un poison amer.
Un lever du jour amer, la terre est devenait orphane
- Dieu, Dieu, Dieu, Dieu, tu ne t'appelles pas -
À l'heure où tu partais
Pour trouver le dieu éternel.
Dieu, Dieu, Dieu, Dieu, tu ne t'appelles pas...
CMS © 20.04.2007