Marianthi de los Vientos
Μέσα από άγνωστο χωριό κοντά στον Παρνασσό
ξεκίνησα για να δοκιμαστώ
κι αυτούς που με παιδέψανε σαν άγιο και Χριστό
τους έκοψα τον ένα τους μαστό
περπάτησα και πάτησα σε ζωντες και νεκρούς
ξεπέρασα τους δίσεκτους καιρούς
κι απόκτησα τον μύθο μου με στοχασμούς πικρούς
σε υπόγειους δρόμους άδειους και υγρούς
Με λεν Μαριάνθη κι είμ’από τρελή γενιά
μισώ του κόσμου τη βία κι απονιά
χιλιάδες μάτια με κοιτούν από μακριά
και μου μετράνε της ζωής μου τα κεριά
Μια χήρα από την Έφεσο δεν ήμουνα ποτές
δεν είχα στρατιώτες για εραστές
τα ζάρια μου τα έπαιξα στις φτωχογειτονιές
και κέντησα τον πόνο με πενιές
δεν μπόρεσα να γίνω ούτε γυναίκα ούτε ευτυχής
δεν δούλεψα σε οίκους ανοχής
και μες την αναδίπλωση της νέας εποχής
απόμεινα μια ανάμνηση ατυχής
Με λεν Μαριάνθη κι είμαι από τρελή γενιά
μισώ του κόσμου τη βία κι απονιά
χιλιάδες μάτια με κοιτούν από μακριά
και μου μετράνε της ζωής μου τα κεριά
En un pueblo desconocido, cerca del Parnaso,
tomι aliento y decidν probarme
y a los que castigaron como a un santo y como a Cristo
les cortι uno de sus pechos.
Anduve y pisι sobre muertos y vivos,
sobrevivν a los tiempos difνciles
y forjι mi mito con amargos pensamientos
en sσtanos, callejones vacνos y hϊmedos.
Me llamo Marianthi y pertenezco a una saga loca,
odio del mundo la violencia y la indeferencia.
Miles de ojos de miran desde lejos
y van contando los cirios de mi vida.
Nunca fui una viuda de Ιfeso,
no tuve a soldados como amantes,
juguι mis cartas en los barrios bajos
y acompaρι mi dolor con canciones.
No conseguν ser ni feliz ni una mujer,
en casas de ricos no trabajι
y en el redoble de la nueva era
yo me quedι como un recuerdo de la desgracia.
Me llamo Marianthi y pertenezco a una saga loca,
odio del mundo la violencia y la indeferencia.
Miles de ojos de miran desde lejos
y van contando los cirios de mi vida.
stixoi.info © 20.12.2003