The glassy world
Ποιος θα μου δώσει δύναμη
τον κόσμο αυτό ν’ αλλάξω,
να φτιάξω όμορφες καρδιές
μεγάλες και πονετικές,
τις σκάρτες να πετάξω;
Να σου δώσω μια να σπάσεις,
αχ βρε κόσμε γυάλινε,
και να φτιάξω μια καινούργια
κοινωνία άλληνε.
Να φτιάξω φίλο αληθινό
το φίλο να πονάει.
Τα βάσανα και οι καημοί
να λείψουνε απ’ τη ζωή
κι όμορφη να κυλάει.
Και στης γυναίκας την καρδιά
να βάλω λίγη μπέσα,
να της ανάψω μια φωτιά
να καταστρέψω την ψευτιά
που ’χει στα στήθια μέσα.
Who will give me power
to change this world,
to make beautiful hearts,
large and compassionate,
the useless ones to throw away?
(I wish i could) give you a push in order to crack
oh glassy world,
and create a new
different society.
To make a true friend
to sympathize with his friend.
The miseries and the thorns
to be absent from life
and her beautiful to go by.
And in the woman's heart
to place a bit of credit,
to light her up in fire,
to destroy the mendacity
she hides inside her chest.
nafpaktiakos © 30.04.2007