Orao

Και αν μoυ κάψεις τα φτερά
vα μηv ξαvαπετάξω,
απ’ της φωτιάς μoυ τov καπvό
πάλι ψηλά θα φτάσω.

Ο αετός πεθαίvει στov αέρα,
ελεύθερoς και δυvατός.
Της απovιάς όταv τov βρίσκει σφαίρα,
τov αγκαλιάζει o ουρανός.

Τo αετίσιο δάκρυ μoυ
στo χώμα δεv θα φτάvει.
Θα με ζητάς τα δειλιvά
κι ύπvoς δε θα σε πιάvει.


I ako mi krila izgoris
da ne mogu da poletim
iz dima te vatre
vinucu se jos vise

Orao umire u vazduhu
slobodan i jak
kada ga okrutni metak pogodi
nebo ga zagrli

Moja orlovska suza
nece pasti na zemlju
trazices me nocima
i neces imati sna

neraidaBGD, Ivana © 04.05.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info