Felices, tristes y borrachos
Περίσσεψε η τύχη μου
και γκρέμισα τα τείχη μου
ότι αγαπούσα τόδωσα
κι ότι ποθούσα το `χασα.
Λένε οι ψυχολόγοι
κι οι φίλοι μου οι λόγιοι
"απλά τα πράγματα να λες
και στα τραγούδια να μην κλαις
να μην κλαις".
Μα δω βαθειά στην κόλαση
έχουμε βρει μια όαση
αγάπες που σαλεύουνε
τα όνειρα διαλέγουνε.
Σα να μην έζησα ποτέ
σα να μην κοίταξα ψηλά απ’ το παραθύρι
δένδρα φυτρώνουν στις γωνιές
περνούν τα χρόνια
περνούν κι οι φίλοι...
Ευτυχείς, λυπημένοι και πότες
με κρασί, με καπνό, και δυο νότες
ταξιδέψαμ’ αργά, σε κρεβάτια ζεστά
μα θαρρώ πως ξυπνήσαμ’ αργά.
Περπατώ σ’ ένα κόσμο π’ αλλάζει
όπως τα ρούχα μας τα χθεσινά
βάζει κορδέλες και με ταράζει
βάφεται άλλος και προσπερνά.
Mi suerte ha sobrado
y he derrumbado mis murallas
todo lo que amaba lo he dado
y todo lo que deseaba lo he perdido
Dicen los psicólogos
y mis amigos los cultos
que digas que las cosas son simples
y en las canciones no llores
no llores
Pero aquí profundamente en el infierno
hemos encontrado una oasis
amores que se están moviendo
Estan eligiendo los sueños.
Como si no huviera vivido nunca
como si no huviera mirado en lo alto de la ventana
árboles están germinando en las rincones
están pasando los años
están pasando tambien los amigos...
Felices, tristes y borrachos
con vino, con humo y dos notas
viajamos despacio, en camas calientes
pero creo que nos despertamos tarde.
Estoy caminando en un mundo que va cambiando
como la ropa de ayer
pone moñas y me agita
se pinta otro y sobrepasa
Fotiní © 06.01.2004